نائیجی به رغم این اظهار نظر در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس و بدون ذکر نامی از فیلم جدیدش که قرار است آن را در آینده ای نه چندان دور بسازد بیان کرد: فعلا عجله ای برای دریافت پروانه ساخت ندارم و منتظرم تا سرمایه گذار برای فیلمم مشخص شود. تهیه کننده محترم به دنبال جذب سرمایه هستند و امیدوارم بتوانیم پس از تأمین سرمایه هرچه زودتر ساخت فیلم را آغار کنیم.

این کارگردان با بیان اینکه  نگارش فیلم نامه بر عهده خودم بوده است گفت: فیلم جدید یک ملودرام اجتماعی است که شهر تهران اهمیت بسیاری در داستان دارد و فیلمبرداری آن هم در تهران انجام می شود.

این کارگردان در ادامه در خصوص اکران فیلم حق سکوت که بنا بود در قالب گروه هنر و تجربه به نمایش درآید اظهار داشت: خودم هم سردرگم هستم. زمانی به من می گویند نمایش فیلم در گروه هنر و تجربه قرار می گیرد، چند روز بعد می گویند فیلم قابلیت نمایش اکران عمومی را دارد. اینقدر صحبت های ضد و نقیض می شنوم  که نمی دانم چه تحلیلی از اکران فیلمم داشته باشم. 

وی با انتقاد از عملکرد جریان اکران گفت: متاسفانه باید بگویم گروه هنر و تجربه با فیلم های روشنفکری بدون مخاطب روبروست و مشکل اکران کماکان وجود دارد.

وی افزود: چرخه اکران سینمای ایران با یک ژانر می چرخد و آنهم فقط کمدی با یک لیست محدود از چند بازیگر است. من تصور میکنم باید هنر و تجربه یا هر عنوان دیگر در دل همین جریان سابق اکران، فیلم های دیگری را وارد سبد مخاطب بکند نه به صورت حیاط خلوت و جدای از جریان اکران فیلم نمایش دهد.

وی گفت: بعضی وقت ها تصمیم می گیرم برای اینکه مخاطب مرا ببیند، من هم فیلم کمدی بسازم که بگویم من هم هستم!؟ تا بعد بتوانم در آینده فیلم های دلخواهم را جلوی دوربین ببرم. این فضا چه مسیری برای فیلم ساز و مخاطب رقم می زند!؟ استدلال هم این است، سینمادار، فیلم بفروش می خواهد؛ به نظر من ناخواسته داریم سینمای ایران را در سلیقه، با حداقل نگری منهدم می کنیم.

این کارگردان در ادامه گفت: باید بپذیریم که سینمای ایران سینمای بفروش به معنای واقعی نیست. فیلم ها باید با یک سری مسایلی همراه باشند تا حداقل سرمایه اولیه ساختشان را برگردانند. 

نائیجی همچنین گفت: جالب اینجاست که حوزه هنری به عنوان سرمایه گذار با بودجه دولتی  تولید فیلم حق سکوت را برعهده می گیرد اما هیچ انگیزه ای برای نمایش فیلم ندارد.  این نهاد دولتی  با این همه سالن های سینمایی که در تهران و شهرستان دارد ظاهرا برای اکران فیلم هایش  با مشکل مواجه است. اگر فیلمسازی مشهور باشد از شهرتش استفاده می کند و فیلم  را خارج از فضای تصمیم گیری حوزه هنری به اکران می رساند اما اگر فیلمسازی فیلم اولش باشد هیچ قدرتی برای نمایش فیلمش ندارد.

وی گفت: مشکل مدیران دولتی این است که چون از جیب خود برای فیلم ها هزینه نمی کنند، نگران اکران نیستند. از اکران نشدن یک فیلم ارزانی مثل حق سکوت ظاهرا ضرر زیادی متوجه یک نهاد دولتی نمی شود! فیلم گران ساختن شاید راهی است تا مدیران وقت را نگران انتقاد مدیران بالادستی بکند و به هر قیمتی شده هم اکران می کنند و هم برای فروشش شب و روز نخواهند داشت. آنهات با هر روشی فیلم را می فروشند تا آمارهای بالا در دست داشته باشند. البته بدون شک «حق سکوت» در شرایط درست اکران نمی شود، برایش فرصت تبلیغات خوب به وجود نمی آید و پس از آن هم گفته می شود، این گونه فیلم ها نمی فروشند.